Carnaval en de telecomoorlog

Eind april is het weer tijd voor de belangrijkste bijzaak op Sint Maarten: carnaval! Op de voorpagina van the Daily Herald blijkt het belang. Er is zowaar een relletje uitgebroken. De Sintmaartense telecommunicatiegroep TelEm heeft zich teruggetrokken als sponsor omdat concurrent UTS het exclusieve recht heeft verworven voor reclame tijdens een van de hoofdacts. Op die manier vindt TelEm dat ze haar investering bij andere carnavalactiviteiten - vorig jaar goed voor een ton dollars - niet kan terugverdienen.

En nu maar hopen dat deze kemphanen hun strijd ook eens gaan uitvechten op de belmarkt zelf. Waar het in Nederland stikt van de alternatieve telecomproviders, laten ze deze (kleine) markt links liggen. Met als gevolg dat de tarieven relatief hoog zijn.

Nu meldde een woordvoerder van TelEm dat haar klanten wel teleurgesteld zullen zijn dat hun provider het carnaval niet sponsort. Ik heb wel een ideetje hoe die teleurstelling verzacht kan worden. Vertaal die bespaarde ton maar in lagere tarieven - daar maak je pas vrienden mee.

Ondoorgrondelijke Google advertenties

In de nochthans ijdele hoop een deel van mijn ADSL-kosten goed te maken, heb ik wat advertenties in de sidebar laten plaatsen door Google. Op die manier moeten er advertenties verschijnen die aansluiten bij de inhoud van de site. En inderdaad, zodra ik een eerste berichtje over ski-avonturen in Sauerland schreef, verschenen prompt advertenties voor vakanties in Winterberg en Willingen. Kennelijk heeft mijn Ardennen weekend meer indruk gemaakt op de relevantierobot van Google want de reclame die mensen richting zuiderbuur moet lokken houdt maar aan, terwijl ik nu toch al wat andere onderwerpen behandeld heb. Meest frappant vind ik dat zowel mijn Nederlandse als Engelse blog gaan over Sint Maarten, maar dat advertenties over deze toeristische bestemming alleen verschijnen op mijn engelstalige site - en dan soms zelf in het Nederlands! Google's wegen zijn ondoorgrondelijk...

Overigens wordt er per klik betaald - maar de tarieven zijn allesbehalve transparant. Wat in ieder geval wel duidelijk moge zijn, is dat dit niet de korste weg is naar een fortuin. Als het in het huidige tempo door blijf verdienen, dan kan ik aan het eind van het jaar misschien een kratje bier kopen (van het merk 'bier').

Duurbetaald de lucht in

Het is niet eerlijk! Vanaf Sint Maarten zit je in een vloek en een zucht in Miami of Caracas. Maar ondanks de nabijheid is een vlucht niet echt goedkoop - daarvoor is er gewoon te weinig concurrentie. Reken voor een rechtstreekse vlucht naar die twee steden op een paar uur vliegen maar gauw 500 tot 600 euries. Voor een dergelijk bedrag wil transavia je wel twee keer een retourtje Amsterdam-Canarische eilanden geven. Sterker, je kan er zelfs de Atlantische Oceaan voor over naar New York (en geld overhouden)! Overigens is een rechtstreekse vlucht van SXM naar New York frappant genoeg wel weer veel goedkoper dan naar Miami: 'slechts'450-500 euries.

Bij dit soort bedragen loont het om een beetje te shoppen natuurlijk.Wat blijkt, het kan allemaal wel goedkoper als je het een beetje slim aanpakt. Vanaf SXM vlieg je voor nog geen EUR 150 in een uurtje naar Puerto Rico. Aangezien dit een grote 'hub' is houdt de concurrentie de prijzen hiervandaan wel laag. Dan kan je in totaal voor EUR 330 naar New York en EUR 380 naar Miami en ze brengen je ook nog terug voor dat geld.

Verder valt een weekendje naar een (ander) tropisch eiland ook wel mee- dat wil zeggen de vliegkosten. Voor 110 euries zit je bijvoorbeeldop Antigua of voor 140 op Dominica. Vaak valt er wat betreft hotelaanbod alleen te kiezen tussen luxe en nog meer luxe, dus het kan nog altijd in de papieren gaan lopen. Tja, niet gaan of zwemmen blijft het goedkoopste....

Zin an

In het lekker lange paasweekend stuur ik mijn CV naar een paar bemiddelingsbureau's en doe ik nog een paar open sollicitaties de deur uit. Dan heb ik in totaal meer dan 15 pogingen gewaagd. Het aantal reacties valt vooralsnog tegen (meestal niet eens een berichtje dat de brief ontvangen is), maar kennelijk werken dingen daar anders: je moet je gezicht laten zien. Toch kan het geen kwaad je komst van te voren aan te kondigen en mensen de gelegenheid te geven je CV te lezen, denk ik dan maar.

Nu ik in dit proces zit, begin ik er steeds meer zin in te krijgen. In het begin had ik grote twijfels of ik wel op een klein Caraïbisch eiland zou kunnen aarden, ver weg van vrienden en familie. Bovendien betekent het zeer waarschijnlijk financieel inleveren. Maar ik denk daar nu toch wat relaxter over. Met dit bloggen bijvoorbeeld, is goed contact te houden met het thuisfront. Ook willen we sowieso een huis met een extra slaapkamer voor gasten - misschien zie je mensen dan minder vaak dan in Nederland, maar àls je ze ziet is het meteen voor wat langer en in een relaxte omgeving. Wat de financiën betreft, ik zie ze daar nevernooit mijn huidige salaris betalen. Daar staat tegenover dat het leven daar niet zo duur is - de huren zijn vaak lager dan de vrije sector hier, je hebt geen winterkleding nodig en geen stookkosten. De wegenbelasting is een lachertje (de wegen soms ook), benzine kost de helft van wat het hier kost en je hebt er niet zoveel van nodig, want zo groot is het eiland niet. En mocht het nou sociaal of financieel helemaal niet bevallen, dan kunnen we altijd nog terug.

De Graaf de maat nemen

Een beetje voorspelbaar was de reactie vanuit de gelederen van Frente Obrero op het vertrek van Minister De Graaf - kom daar niet om chique. Adriaens - bijna een jaar lang gevolmachtigd minister voor het kabinet Godett - trapt nog even lekker na door De Graaf 'doorzetterig, eigenwijs, autistisch en drammerig' te noemen. Sorry hoor, maar als je met zo'n boodschap komt een jaar na dato, dan ben je volgens mij zelf een beetje drammerig.

Overigens zegt ook de premier van Oduber van Aruba het niet erg te vinden dat De Graaf is opgestapt. Alleen noemt hij daarbij een vermeend gebrek aan daadkracht - dat lijkt me toch weer heel wat anders dan doorzetten en drammen. Als je zulke verschillende kritieken krijgt heb je het waarschijnlijk niet slecht gedaan. Er zijn trouwens ook mensen die wel treuren, zoals premier Ys van de Nederlandse Antillen.

Staatkundige vernieuwing ondergraven?

Na de streek van PvdA op het gebied van de gekozen burgemeester, maar ook door tegenwerking van de VVD ten aanzien van het kiesstelsel is Thom de Graaf volgens mij terecht opgestapt als minister van BestuurlijkeVernieuwing. Misschien dat D66 zo toch nog wat druk op de ketel kan zetten om tenminste 1 kroonjuweel te verzilveren. Ik zou er voorlopig geen geld op inzetten dat het kabinet de eindstreep ongeschonden haalt...

Ondertussen kunnen die akkefietjes over bestuurlijke vernieuwing wel hard aankomen op de Antillen. Want Thom 'deed ook nog wat' met Koninkrijksrelaties - overigens een stuk beter dan zijn voorgangers. Hij was namelijk voor het eerst in een tijdje eens een bewindspersoon die (uiteindelijk) ook luisterde naar wat er leefde op de verschillende eilanden. Onder zijn bewind is dan ook de discussie opgang gekomen over vernieuwing van de staatsrechtelijke relaties. Zo wil Sint Maarten graag los komen te staan van de Nederlandse Antillen (lees: Curacao) en daarvoor in de plaats een directe relatie met Nederland. Immers, elk eiland heeft zijn eigen partijen en de invloed van het kleine Sint Maarten op de federale Antilliaanse overheid is zo'n beetje nul - de grootste partij komt altijd uit Curacao. Tel daarbij op dat ze op Sint Maarten geen papiamentu maar engels spreken en dat het zo'n 800 kilometer verderop ligt en het is duidelijk dat er geen natuurlijke onderlinge verbondenheid is. SXM wil dus graag zijn eigen boontjes doppen.

Als er een nieuwe minister komt - en dus misschien wel een heel nieuw kabinet - is het nog maar de vraag of de lijn van De Graaf wordt voortgezet. Bovendien gaat de puzzel nog moeilijk genoeg worden omdat straks sommige eilanden de Antillen willen behouden en anderen ervanaf willen. En hoe wordt de boedel (lees: schuld) straks verdeeld? Dan moet per beleidsterrein nog worden bepaald of het een zaak is voor het koninkrijk, de federatie of het eiland. De vrijheidsgraden lijken op voorhand nogal talrijk en dat maakt het moeilijk om uit die spaghetti te komen tot één lijn. Over die problemen heeft De Graaf in iedergeval even kunnen nadenken, van zijn opvolger weten we dat nog niet.

Nu ook in het Engels...

Sinds gisteren ben ik ook een weblog in het Engels begonnen: thefriendlyisland.blogspot.com (zie ook link rechts). Daarmee valt toch een iets groter publiek te bereiken. Bovendien is de spreektaal op Sint Maarten Engels - dat wil zeggen aan de Nederlandse kant, aan de Franse kant doen ze niet zo ingewikkeld en spreken ze gewoon Frans.

Overigens ga ik dus met reggaeblues gewoon door. Beide blogs zullen inhoudelijk niet echt veel van elkaar verschillen. In mijn moerstaal wordt Reggaeblues misschien wat vlotter geschreven. Ook zal het Nederlandse perspectief wat meer naar voren komen: wat valt me op als Nederlander in de tropen? Verder zal het meer gericht zijn op het Nederlandse 'thuisfront' van familie en vrienden - al kan natuurlijk de hele wereld meelezen. Op thefriendlyisland is het natuurlijk lastiger om culturele eigenaardigheden in perspectief te zetten voor een internationaal publiek, dus zal de invalshoek misschien iets anders zijn. Hoe dan ook, het moet zich allemaal nog een beetje uitkristalliseren. Daarbij moet natuurlijk ook nog maar blijken of er voor de engelstalige blog een lezerspubliek is. Voorlopig geven de statistieken aan dat ik op dag 1 al een flink aantal page impressions had - en ik geloof toch niet dat ik zelf zo vaak heb lopen klikken...

Tropenstrategie

Het is nu kwart over negen 's avonds in Utrecht, dus op Sint Maarten loopt de werkdag bijna ten einde. Maar inderdaad, nog altijd geen reactie binnen. Beloof dan niet dat je binnen een dag reageert - een belofte die je niet doet kan je ook niet breken, lijkt me.

De frustraties liepen nog iets verder op vanwege onbereikbare sites, niet meer bestaande telefoonnummers en mensen op Curacao (daar zit soms het hoofdkantoor, dus ook de HR) die geen tijd hadden me te woord te staan en me vertelden dat ze toch geen vacatures verwachten op termijn.

Nu dus maar weer verder wachten... Ik begin overigens te vermoeden dat de strategie van de elektronische snelweg misschien niet zo goed werkt op een klein eiland waar iedereen elkaar kent. Contacten zijn koning kennelijk, want mijn enige gesprek tot nu toe is via-via geregeld. Daar moet ik dus zwaarder op inzetten. En straks maar gewoon
binnenstappen bij bedrijven - hey you, who runs this joint?

Vacaturestop

Gisterenavond wat telefoontjes gepleegd omdat ik geen enkele reactie
op mijn emailtjes naar SXM had ontvangen. De administratie leek niet
overal op orde, met reacties als: 'normaal sturen we altijd een
ontvangstbevestiging, hoor' of 'gek, ik kan je dossier niet vinden
terwijl het hier wel tussen moet zitten'. Een aantal organisaties
bleek overigens geen vacature te hebben. Verder een aantal beloftes
gehad dat er vandaag alsnog een reactie zal volgen. Ik heb nog niets
gezien, maar wacht rustig af...

Opties op een eiland

Een groot vraagteken is hoe mijn sociale leven eruit zou komen te zien. Mijn vriendin heeft al een plaatselijk blik familie en vrienden paraat, die ik ook wel ken, maar ik voel me toch ook wel prettig met een eigen sociaal leven daarnaast.
Zouden er mensen zijn die het net als ik die het leuk vinden om te lezen over Romeinse geschiedenis of supersnaartheorie (of is dat alleen voor ECHTE nerds die het eiland dus allang verlaten hebben)? Zou ik muziekvrienden kunnen vinden die ook houden van het maken van folk, country en blues? Dat is toch wat anders dan calypso, zouk en soca. En economie, kan ik daar nog met iemand over bomen op een eilandje waar economie bestaat uit het tellen van toeristen?

Naast die open vragen, is het ook afwachten hoe het is om in een kleine gemeenschap te wonen, met zo'n 35 duizend mensen aan de Nederlandse kant en nog zoiets aan de Franse kant. Dat is niet veel groter dan het Soest waarin ik geboren en getogen ben - en waar ik blij was uit te kunnen vertrekken richting grote stad. Al moet ik daar wel bij zeggen dat dit niet alleen te maken had met het grote aantal 'opties' van Rotterdam, maar ook met de aantrekkingskracht van het op mezelf wonen. Sint Maarten heeft natuurlijk ook opties die in Nederland ontbreken: elk weekend naar het strand, zeilen in azuurblauw water, elke avond buiten kunnen eten, elke week de nieuwste Amerikaanse films kunnen bekijken en elke dag naar 'Frankrijk' kunnen. Verder liggen Puerto Rico, Antigua, St. Croix, Dominica, etc. om de hoek. Daarnaast bestaat altijd nog de optie van een rechtstreekse vlucht naar Nederland met al zijn opties. Vluchten kan altijd nog...

Gesprek op Sint Maarten

Een bank op Sint Maarten wil met me praten. Verder heb ik nog geen
reacties op mijn sollicatatiemailtjes gekregen. Op zich moet je het
natuurlijk maar net treffen dat een open sollicitatie binnenkomt als
er toevallig ook een vacature is, zoals bij die ene bank. Er achteraan
bellen zal in ieder geval ook geen kwaad kunnen. Ben in ieder geval
benieuwd naar het gesprek dat al staat. Het blijft toch een grote
uitdaging om te werken in een voor mij ander soort functie - meer
commercieel en minder research - in een andere cultuur en met een
andere taal. Het geeft in ieder geval kansen om nieuwe dingen te
leren.

De overheidsdienaren op SXM die ik heb gesproken, waarschuwden dat
vooral het bezit van 'coping skills' belangrijk is voor mensen die de
overstap maken. Dat incasseringsvermogen zou niet nodig omdat 'het
systeem' zoveel van je vraagt, maar omdat het je frustreert -
overigens vaak omdat er geen duidelijk systeem blijkt te zijn...

Reggaeblues bestaat niet!

Mijn pogingen om op mijn gitaar ook daadwerkelijk een crossover tussen reggae en blues te bewerkstelligen, zijn steevast gestrand. Het verschil lijkt onoverbrugbaar. Mijn vermoedens dat het in het beste geval niet voor Sint Juttemis zou lukken iets dergelijks te produceren, kregen gisteren een muziektheoretisch fundament. Volgens ex-conservatium Jos zijn er aanzienlijke verschillen in ritme en harmonie. Reggae draait om de backbeat, terwijl de blues juist de eerste tel opzoekt. Verder is Reggae typisch in mineur en blues in majeur (een grappig verschil, want de eerste klinkt over het algemeen vrolijk en de blues juist wat tobberiger, maar dit terzijde). Misschien dat er bruggetjes te leggen zijn tussen beide, maar dat zou weleens een lange zoektocht kunnen vergen...

Reggaeblues als zoektocht naar het onmogelijke. Dat geeft toch weer een extra gelaagdheid aan de naam....

Wennen aan de Ardennen?

Van het weekend met mijn moeder, broer en onze vriendinnen naar de Belgische Ardennen geweest. Het was een wat verlaat moederdagcadeau, maar daarom niet minder gewaardeerd. Zonder al te veel bijzondere dingen te doen, was het een behoorlijk rielekste vakantietje: wat kasteeltjes, stadjes en wandelingetjes, maar vooral ook het haardvuur. En onder het genot van een koffielikeurtje heeft moederlief iedereen dik ingemaakt met Scrabble.

Geen haardvuur in de tropen. En geen weekendjes weg met familie of vrienden - of in ieder geval niet vaak. Dat zijn duidelijk dingen die ik zou gaan missen in de tropen.

Had het vandaag met collega Joost over emigreren naar de Caribbean en de vraag of het mogelijk is een soort vakantie-gemoedstoestand vast te houden als je er elke dag naar je werk moet. De zon, de zee en de palmen - wen je er niet gewoon aan? Misschien komen we daar binnenkort achter...

...ondertussen op Sint Maarten

Dit weekend is op Sint Maarten de jaarlijkse Heineken regatta van
start gegaan - nummer 25 alweer. Om het evenement even goed luister
bij te zetten was gisteravond zelfs de reggae-held Jimmy Cliff
ingevlogen. Ook voor de sponsor geldt natuurlijk 'You can have it if
you really want it'. Aan de races doen een bootje of honderd mee, soms
luisterend naar melige namen als Vrijgezeilig, Nae Hassle of Lazy Dog.
Ik ben er overigens nog nooit bij geweest, maar het lijkt me een leuk
feestje. Wie weet volgend jaar....

Bratwurst und alte Scheisse

Vanuit 'de West' nog geen nieuws. Moet er deze week maar eens een paar telefoontjes aan wagen. Het tijdsverschil van 5 uur komt wel handig uit, want bellen kan gewoon 's avonds thuis.

Veel skipret gehad in Sauerland met Berend en Francisca. Na twee dagen voel ik erg goed welke spieren ik precies gebruikt heb. Tsja, skien doe je dus kennelijk ook met je billen... Op de pistes heerste een gezellige 'Anton aus Tirol' sfeer en ook in de kroeg kunnen lachen met de immer vriendelijke Oosterbuur.

Overigens zijn twee collega's die vorige week ook aan het skien waren vandaag niet op komen dagen. Een heeft zijn arm uit de kom, de ander is nog spoorloos - waarschijnlijk ingesneeuwd ofzo...

Wachten in de sneeuw...

Misschien heb ik een beetje last van Hollandsch ongeduld, maar ik baal
dat ik nog geen reactie heb gehad op mijn open sollicitaties - ook
niet een bevestiging van ontvangst. Dat zou nou toch echt goeie
service geweest zijn (zie eerder bericht).

Ondertussen zitten wij in de sneeuw en gaan een zeer koude maartnacht
tegemoet waarin het tot 15 graden kan vriezen plaatselijk. Tja...
vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan! Nu Sauerland nog om de
hoek ligt ga ik een weekeindje met vrienden op de latten de besneeuwde
hellingen afglijden.

En wat is ondertussen het weer op de Antillen? Yahoo weather geeft
natuurlijk weer net geen weerbericht voor St.Maarten, maar wel voor
het veel kleinere Statia. Met 27 graden is de temperatuur prima, maar
ze gaan wel 4 dagen regen tegemoet. Toch nog een beetje
gerechtigheid....

Charlie

Cultuur van de koude (of warme) grond

Vandaag 6 open sollicitaties de deur uitgedaan naar Sint Maarten. Dus nu maar ff die reacties afwachten. Vantevoren een belrondje gedaan om e-mailadressen te checken en aan welke persoon ik de brief kon richten. Dat bleek opvallend vaak gewoon de persoon aan de telefoon. Mogelijk ben ik hier op een cultureel verschilletje met Nederland gestuit. Misschien zijn ze op het 'Friendly Island' inderdaad wel gewoon klantvriendelijker (al zullen ze dat niet van de Nederlanders geleerd hebben). Mogelijk is de werkcultuur wat meer anders dan bij ons. In Nederland is er voor elk klein klusje iemand verantwoordelijk - in theorie blijft er zo geen werk liggen, maar het zorgt er ook voor dat mensen onkiese klussen doorschuiven naar het volgende loket. Het zou kunnen dat op Sint Maarten niet de klus of het personeel centraal staat, maar de klant die gewoon snel, makkelijk en persoonlijk geholpen wil worden. De tijd zal leren of die analyse klopt ...