Sunday, May 28, 2006

Verward gemoed

Zoals in een eerdere post aangegeven heb ik het nummer Tangled up in blue van Bob Dylan in het Nederlands vertaald, als 'Met verward gemoed'. Dat heb ik ook maar eens accoustisch opgenomen voor de nieuwsgierigen. Het leek me ook wel eens leuk om hier eens wat muziek te posten. Nu had ik er het volste vertrouwen in dat blogger mij daar behulpzaam zou zijn. Niet dus. Foto's uploaden geen probleem, maar zelfgemaakte mp3-tjes posten gaat niet. Beeld wint het weer eens van geluid (een schande is het!). Ze zullen wel bang zijn dat ze een grote top 40 bieb worden. Hoe dan ook, ik moet dus even wat anders verzinnen. Ik heb nog vrije homepage ruimte bij mijn provider. Ik zal het dus ergens anders neerzetten en hier een link ernaartoe plaatsen.

Friday, May 26, 2006

Meisje in de Tropen

Weer eens een vertaalpoging gewaagd, met dit keer een iets vrijere vertaling. Heb Girl of the north country zo vertaald dat het liedje een beetje slaat op de situatie met mijn ex-vriendin (en toegegeven, af en toe met een schuin oog naar de vertaling van Bindervoet en Henkes). Niet dat ik er nog zo erg mee bezig ben, maar het is een mooi liedje dat zich er goed voor leent. Het gaat over bezorgdheid om iemand om wie je veel gegeven hebt en die ver weg woont. Ik herken er ook iets van nostalgie in - iemand waarmee je het leven gedeeld hebt is er plotseling uit verdwenen. Dat betekent nog niet dat de klok terug moet worden gedraaid naar de oude situatie. Misschien voor Dylan, maar in ieder geval niet voor mij.

Girl of the North Country / Meisje in de tropen

Well, if you're travelin' in the north country fair,
Where the winds hit heavy on the borderline,
Remember me to one who lives there.
She once was a true love of mine.

Mocht je ooit reizen door de caribische zee
Waar winden kunnen woeden op zijn tijd

Groet dan haar voor mij, zij die daar leeft
Ooit was zij het ware meisje voor mij

Well, if you go when the snowflakes storm,
When the rivers freeze and sum
mer ends,
Please see if she's wearing a coat so warm,
To keep her from the howlin' winds.


Als je gaat in het orkaanseizoen
Als het waait en giet zo kwaadgezind
Kijk dan voor mij: is zij in goede doen
Beschermd tegen de huilende wind


Please see for me if her hair hangs long,

If it rolls and flows all down her breast.
Please see for me if her hair hangs long,
That's the way I remember her best.


En toe kijk voor mij of zij nog dreadlocks draagt
En zilveren ringen op haar donk're huid
kijk voor mij of zij is geslaagd
Zo herinner ik haar, ten voeten uit


I'm a-wonderin' if she remembers me at all.

Many times I've often prayed
In the darkness of my night,
In the brightness of my day.


Zou ze nog aan me denken, vraag ik me af
Menigmaal smeek ik in mezelf zacht
In het donker van de nacht
Soms zelfs op klaarlichte dag


So if you're travelin' in the north country fair,

Where the winds hit heavy on the borderline,
Remember me to one who lives there.
She once was a true love of mine.


Dus mocht je ooit reizen door de caribische zee
Waar winden kunnen woeden op zijn tijd
Groet dan voor mij haar die daar leeft
Ooit was zij het ware meisje voor mij

Friday, May 12, 2006

Tangled up in blue

Heb net een boek gekocht met Nederlandse vertalingen van Bob Dylan teksten tussen 1962 en 1973. Een hele dikke pil, maar gezien het feit dat Dylan ook de afgelopen 33 jaar niet stil heeft gezeten is dit maar een beperkt deel van zijn pennevruchten (en snarenfruit). Maar goed, het is wel de belangrijkste periode. Overigens hebben de vertalers - Bindervoet en Henkes, ook bekend van hun Beatles vertaling - wederom een puike klus geklaard. Een enkel nummer komt metrisch wat ongelukkig uit, maar over het algemeen klopt het helemaal en zijn de taalvondsten niet minder dan groots.


Geinspireerd door deze lieden heb ik me maar eens gezet tot een vertaalpoging van een van de mooiste Dylan nummers die ik ken en die natuurlijk net buiten het bestek van boek valt, want uitgebracht in 1974. Het gaat om 'Tangled up in blue', wat een zeer beeldende, telkens van perspectief verspringende vertelling is over de opkomst en ondergang van een relatie.

Nu geloof ik niet dat ik in 1 x de perfecte vertaling heb geleverd. Dus lezer, voel je vrij om met alternatieve suggesties te komen.De open source gedachte draag ik een warm hart toe, dingen kunnen nu eenmaal zoveel beter worden van een gezamenlijke inspanning, dus gebruik die commentaar knop....


Tangled up in blue
/ Met verward gemoed

Early one mornin' the sun was shinin',
I w
as layin' in bed
Wond'rin' if she'd changed at all
If her hair was still red.
Her folks they said our lives together
Sure was gonna be rough
They never did like Mama's homemade dress
Papa's bankbook wasn't big enough.
And I was standin' on the side of the road
Rain fallin' on my shoes
Heading out for the East Coast
Lord knows I've paid some dues gettin' through,
Tangled up in blue.


Vroeg op een morgen, de zon die straalde
Hij vroeg zich af op bed
Of zij misschien veranderd was,
Droeg ze nog steeds een rooie pet
Haar ouders zagen het al niet zitten
Het zou zeker moeilijk worden enzo
De jurk van mama viel niet in de smaak
Pa had geen poen voor een echt cadeau
Hij stond langs de kant van de weg
Het regende op zijn schoenen
Op weg naar de oude kust
Moest hij zijn boete doen
Daarnaartoe
Met verward gemoed


She was married when we first met

Soon to be divorced
I helped her out of a jam, I guess,
But I used a little too much force.
We drove that car as far as we could
Abandoned it out West
Split up on a dark sad night
Both agreeing it was best.
She turned around to look at me
As I was walkin' away
I heard her say over my shoulder,
"We'll meet again someday on the avenue,"
Tangled up in blue.


Zij was nog getrouwd toen we elkaar ontmoetten
Maar de scheiding kwam al snel
Ik hielp haar wel de file uit,
Zij het met iets teveel geweld
We bleven rijden in die auto
Lieten hem achter in het Westen
Onze wegen scheidden op een donk're nacht
Dat was voor ons allebei het beste
Zij draaide zich om en keek naar mij
terwijl ik wegliep bij haar
Ze riep: 'Dit kan het einde niet zijn'
Ooit zien wij elkaar
Weer tijdens de vloed
Met verward gemoed


I had a job in the great north woods

Working as a cook for a spell
But I never did like it all that much
And one day the ax just fell.
So I drifted down to New Orleans
Where I happened to be employed
Workin' for a while on a fishin' boat
Right outside of Delacroix.
But all the while I was alone
The past was close behind,
I seen a lot of women
But she never escaped my mind, and I just grew
Tangled up in blue.


Ik had een baan op de Veluwe
Werkte als een kok voor een poos
Maar ik had het niet echt naar mijn zin
En op een dag werd ik moe van de tournedos
Dus trok ik naar het Oosten toe
Daar ging ik een tijdje aan de slag
Werkte op een vissersboot
Vlakbij Nagorno-Karabach
De hele tijd dat ik alleen was
Door het verleden nagezeten
Zag ik vrouwen bij de vleet
Maar ik kon haar niet vergeten
Ik hield me niet meer goed
Met verward gemoed


She was workin' in a topless place

And I stopped in for a beer,
I just kept lookin' at the side of her face
In the spotlight so clear.
And later on as the crowd thinned out
I's just about to do the same,
She was standing there in back of my chair
Said to me, "Don't I know your name?"
I muttered somethin' underneath my breath,
She studied the lines on my face.
I must admit I felt a little uneasy
When she bent down to tie the laces of my shoe,
Tangled up in blue.


Zij werkte in een blote tieten bar
Waar ik een biertje deed
Ik bleef maar kijken naar haar gezicht
Waar het licht zo fel langs gleed
Later toen de tent leegliep
En ik op het punt stond om te gaan
Kwam ze ineens achter mijn stoel
Ze zei: 'Zeg me, wat is je naam?'
Ik mompelde wat onder mijn adem uit
Ze bekeek de rimpels op mijn gezicht
Een beetje ongemakkelijk wat het wel
Ze bukte en strikte mijn veters gericht
Vast en zeker goed
Met verward gemoed


She lit a burner on the stove and offered me a pipe

"I thought you'd never say hello," she said
"You look like the silent type."
Then she opened up a book of poems
And handed it to me
Written by an Italian poet
From the thirteenth century.
And every one of them words rang true
And glowed like burnin' coal
Pourin' off of every page
Like it was written in my soul from me to you,
Tangled up in blue.


Ze deed een gehaktbal in de pan
En bood een pijpje aan
Ze zei: 'Ik dacht dat je nooit hallo zou zeggen'
'Zo stil je daar stond te staan'
Toen opende ze haar dichtbundel
En gaf deze aan mij
Geschreven door een Italiaanse dichter
In de 13e eeuw staat erbij
En al die woorden waren waar
En gloeiden als hete kolen
Vlogen van elke bladzijde af
Geschreven in mijn ziel verscholen
Met jou op gelijke voet
Met verward gemoed


I lived with them on Montague Street
In a basement down the stairs,
There was music in the cafes at night
And revolution in the air.
Then he started into dealing with slaves
And something inside of him died.
She had to sell everything she owned
And froze up inside.
And when finally the bottom fell out
I became withdrawn,
The only thing I knew how to do
Was to keep on keepin' on like a bird that flew,
Tangled up in blue.


Ik heb een tijdje bij ze in West gewoond
In een kelder bij de brug
's Avonds hadden de kroegen muziek
En de revolutie hing in de lucht
Toen begon hij met zijn slavenhandel
En iets in hem stierf af
Zij moest alles verkopen wat ze had opgebouwd
En raakte aan de bedelstaf
Toen het uiteindelijk verkeerd afliep
Hield ik me afzijdig
Het enige dat ik wist te doen
Was blijven volhouden gelijktijdig
Zoals een vogel doet
Met verward gemoed


So now I'm goin' back again,
I got to get to her somehow.
All the people we used to know
They're an illusion to me now.
Some are mathematicians
Some are carpenter's wives.
Don't know how it all got started,
I don't know what they're doin' with their lives.
But me, I'm still on the road
Headin' for another joint
We always did feel the same,
We just saw it from a different point of view,
Tangled up in blue.


Nu ga ik dan weer terug
Ik wil haar sowieso weer zien
Alle mensen die we vroeger kenden
Zijn een illusie gebleken sindsdien
Sommigen zijn wiskundigen
Anderen vrouwen van
Ik weet niet meer hoe het allemaal begon
Wat zijn ze met hun leven van plan
Maar ik ben nog steeds onderweg
Naar het volgende wegrestaurant
Wij voelden altijd hetzelfde
Maar zagen het van een andere kant
Tegemoet
Met verward gemoed